နယ္စပ္က ေရႊကုကၠိဳၿမိဳင္

ေတာင္တန္းမ်ား အၾကားတြင္ စိမ္းျမျမ စပါးပင္မ်ားက အစိမ္းေရာင္ကတၱီပါ ေကာ္ေဇာခင္းထား သည့္ႏွယ္။ မိုးစက္မ်ားကလည္း တၿဖဳိက္ၿဖဳိက္ က်ဆင္းလ်က္။ ကားမွန္အဖြင့္ ေလစိမ္းအေဝ့တြင္ စိမ့္ခနဲ႔ ေအးစက္သြားသည္။
စိမ္းျမျမ စပါးခင္းကိုလြန္ကာ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုကို တက္လိုက္သည္ႏွင့္ ပင္စည္တိုင္တို႔ ေျဖာင့္တန္းစြာ ေတြ႕ေနရေသာ ေရာ္ဘာစိုက္ခင္းႀကီးမွာ အုံ႔အုံ႔ဆိုင္းဆိုင္း ရွိလွသည္။ ေလေဝ့လွ်င္ပင္ တိုးမေပါက္ ႏိုင္ေလာက္ေပ။

ေမာင္းလာသည့္ကားက အရွိန္ျမင့္ကာ တစ္႐ြာေက်ာ္ တစ္ေတာင္တက္။

အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ မိုးမ်ားလြန္းသျဖင့္ ကတၱရာလမ္းမႀကီးမွာလည္း အနည္းငယ္ ေက်ာ္လြန္ေနၿပီး အခ်ဳိ႕စပါးခင္းမ်ားကလည္း ေရလႊမ္းေနသည္။ ေတာင္ကုန္းမ်ားတြင္ ေျပာင္းဖူးခင္းမ်ားလည္း စိမ္းစိမ္း စိုစိုရွိလွသည္။
ယခင္က ဒီခရီး ဒီလမ္းလာလွ်င္ေတာ့ျဖင့္ ေသနတ္ျဖင့္ ေခ်ာင္းပစ္ခံရျခင္း၊ မိုင္းခြဲျခင္းတို႔ ႀကံဳေတြ႕ ခဲ့ရေသာလမ္း။ ယခုေတာ့ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းလ်က္။
ေတာင္အထပ္ထပ္ ေက်ာ္ခဲ့ရသည့္အတြက္ အိပ္သူအိပ္၊ ငိုက္သူငိုက္။ ေဟာ .. ေနာက္ဆုံးေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဂိတ္ဆုံးၿမဳိ႕ေလးေတာ့ ေရာက္ေခ်ၿပီ။

ၿမဳိ႕ထဲကို ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ‘အမိႏိုင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ’ ‘တပ္မေတာ္သည္ အမ်ဳိးသားေရးကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္’ စေသာ စာတန္းမ်ားကို အနီေရာင္ ပိတ္စေပၚတြင္ ေရးသားထားၿပီး ကားလမ္းမႀကီးကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
လမ္းေဘးတြင္လည္း ‘ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ အႏၲရာယ္ကင္းမႈ ျဖစ္ေစဖို႔ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ ေဆာင္းၾကစို႔’ ဟု သတိေပးထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စိုက္ထူထားသည္။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ စိုက္ထူထားသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအလံႏွင့္ ကရင္အလံတို႔မွာလည္း အုံ႔ဆိုင္းေနသည့္ မိုးသားမ်ားေအာက္တြင္ တလြင့္လြင့္။

သံပန္းတံခါးမ်ား တပ္ဆင္ထားၿပီး ၿခံဝင္းထိပ္တြင္ ေျပာက္က်ား စစ္ဝတ္စုံျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ ထားသည့္ တပ္သားမ်ားက ေစာင့္ဆိုင္းလ်က္။ ၿခံဝတြင္ ေရးထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကား.. ‘ခ်စ္သူၿမဳိင္’။

ထိုေနရာမွာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ကရင္ျပည္နယ္ ျမဝတီၿမဳိ႕၏ မိုင္ ၃၀ ခန္႔ အကြာရွိ ေ႐ႊကုကၠဳိၿမဳိင္ဟု အမည္ေပးထားေသာ ၿမဳိ႕ငယ္ကေလးရွိ ကရင္ျပည္နယ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အမွတ္ (၃) တပ္နယ္မွဴး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေစာခ်စ္သူ၏ ေနအိမ္ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေစာခ်စ္သူ ေနထိုင္ေသာ ေနအိမ္ႏွင့္ ႐ုံးခန္းသည္လည္း သာမန္ေတာ့မဟုတ္။ ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္ရွင္မ်ားတြင္ ျမင္ေတြ႕ဖူးေသာ လက္ေဗြစနစ္ျဖင့္ လုံၿခံဳေရးထားသကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္ထားသည္။

ကရင္ျပည္နယ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္သည္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ုံး (KNU) မွ ခြဲထြက္ကာ တိုးတက္ေသာ ကရင္ဗုဒၶဘာသာ တပ္မေတာ္ (DKBA) အျဖစ္ ရည္ရြယ္ကာ ေရႊကုကၠဳိၿမဳိင္ကို ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေစာခ်စ္သူက တည္ခဲ့ၿပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ အစိုးရ၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို လက္ခံကာ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။

လက္ရွိ တိုက္တာ အေဆာက္အအံုမ်ား ျမင္ေနရေသာ ေရႊကုကၠဳိၿမဳိင္သည္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ မတိုင္မီက ေတာႀကီးမ်က္မည္း ျဖစ္သည္။ ယင္းကာလက ကရင္လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕မ်ား အခ်င္းခ်င္း အုပ္စုကြဲ ေနသည့္ ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၿမဳိ႕တည္စတြင္ အျခားလက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက လာေရာက္ ပစ္ခတ္ခဲ့သည္မ်ားပင္ ရွိခဲ့သည္ဟု ေဒသခံတို႔၏ အဆိုအရ သိရသည္။
လက္ရွိ ေရႊကုကၠဳိၿမဳိင္တြင္ ရပ္ကြက္ေပါင္း ငါးခု၊ အိမ္ေျခေပါင္း ၁၀၂၈၊ စုစုေပါင္း လူဦးေရ ၃၄၄၃ ဦးရွိၿပီး စေကာကရင္ႏွင့္ ပိုးကရင္တို႔ ေရာေႏွာေနထိုင္ၾကသည္။

ထိုၿမဳိ႕၏ ထူးျခားခ်က္မွာ တစ္ႏိုင္ငံလုံးတြင္ အရက္ဘီယာမ်ားကို ဒလေဟာ ေရာင္းခ်ေနၾကေသာ္ လည္း ထိုၿမဳိ႕စတည္ေထာင္စဥ္ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ကတည္းက အရက္ဘီယာ ေရာင္းခ်ခြင့္ မျပဳခဲ့သည့္အျပင္ စည္းကမ္းပိုင္းတြင္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေစာခ်စ္သူမွအစ ၿမိဳ႕တြင္ေနသူမ်ားထိ လိုက္နာၾကရသည္။
လက္ရွိနယ္ျခားေစာင့္တပ္တြင္ ဗိုလ္မွဴးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသူ တစ္ဦးက “ေရႊကုကၠဳိၿမဳိင္ အဝင္က လုံၿခံဳေရးဂိတ္မွာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ကေတာ္လည္း လုံၿခံဳေရးအရ အစစ္ခံရတယ္။ ဘယ္အရာရွိ ျဖစ္လို႔ အစစ္မခံဘူး လုပ္လို႔မရဘူး” ဆိုသည္။

ယာဥ္စည္းကမ္းတြင္လည္း ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီး ဦးထုပ္ မေဆာင္းသူမ်ားကို အေရးယူရာတြင္ အရာရွိ၊ အရာခံ မခြဲျခားဘဲ စည္းကမ္းမလိုက္နာလွ်င္ အားလံုးဒဏ္႐ိုက္ၿပီး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေစာခ်စ္သူ၏ သမီးလည္း ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ မေဆာင္း၍ ဒဏ္႐ိုက္ခံရသည္ဟု ေဒသခံတို႔၏ အဆိုအရ သိရသည္။
ယင္းကား ဥပေဒကို အာဏာျဖင့္ အထက္စီးမယူဘဲ ဥပေဒကို တစ္သားတည္း လိုက္နာၾကရသည္ကို ညႊန္းဆိုျပေနသည္။

သို႔ေသာ္ ယင္းၿမဳိ႕တြင္ အရက္ဘီယာ ေရာင္းခ်ခြင့္မျပဳဟု ဆိုေသာ္လည္း ၿမဳိ႕စီးပြားေရးအတြက္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ေလာင္းကစားဝိုင္းတြင္ေတာ့ ေစ်းႀကီးေပးကာ ဝယ္ယူ၍ ရႏိုင္သည္။ ေသာက္သုံး တတ္သူ အမ်ားစုကေတာ့ ေရႊကုကၠဳိၿမဳိင္ တစ္ဖက္ကမ္း ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္သို႔ကူးကာ သုံးေဆာင္ၾကသည္။
ေသာက္စားၿပီး ေရႊကုကၠဳိၿမဳိင္တြင္ မူးယစ္ရမ္းကားလွ်င္မူ အေရးယူခံမည္ ျဖစ္သည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် အလြတ္ေပးမည္မဟုတ္။

ဆက္သြယ္ေရးတြင္ေတာ့ ထိုင္းဖုန္းကိုသာ အမ်ားဆုံး သုံးစြဲၾကသည္။ ျမန္မာဖုန္းမွာ ၁၅၀၀ က်ပ္တန္ GSM ဖုန္းမွလြဲ၍ မည္သည့္ဖုန္းမွမမိ။
ေနာက္ထူးျခားခ်က္တစ္ခုမွာ ေသာၾကာေန႔တိုင္း တစ္ၿမဳိ႕လုံး သက္သတ္လြတ္ စားသုံးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ေစ်းသည္မွ အသားငါးမေရာင္း။ ထိုင္းဘက္ကမ္းမွ ေစ်းသည္မ်ားလည္း လာမေရာင္းရ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရာသက္ပန္ သက္သတ္လြတ္ ဆြမ္းဘုဥ္းသည့္ ၿမဳိင္ႀကီးငူဆရာေတာ္၏ ေမြးေန႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။

ၿပီးေတာ့ ထိုၿမဳိ႕သည္ တိုးတက္ေနေသာ ေခတ္စနစ္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္။ လုံၿခံဳေရးႏွင့္ မႈခင္းက်ဆင္းေရးအတြက္ တစ္ၿမဳိ႕လုံးရွိ လမ္းဆုံမ်ားတြင္ လုံၿခံဳေရးကင္မရာ စီစီတီဗီမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။
“ေဒသတြင္း ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးလုပ္ငန္းမွာ ဝင္ေငြအားလုံးရဲ႕ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္မနည္း သုံးစြဲခဲ့တယ္” ဟု ၎ကဆိုသည္။

ၿမဳိ႕တည္စဥ္ကတည္းကပင္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရသည့္အတြက္ လက္ရွိတိုက္တာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲထားေသာ အိမ္တိုင္းအားလုံးနီးပါး ဗုံးက်င္း အေဟာင္းမ်ား ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လက္ရွိတြင္ေတာ့ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္လ်က္။

ေရႊကုကၠဳိၿမဳိင္၏ ၿမဳိ႕လယ္တြင္ နာရီစင္ႀကီး ရွိသည္။ ယင္းပတ္လည္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အလံႏွင့္ ကရင္ အလံ တစ္လွည့္စီ စိုက္ထူထားသည္။ လမ္းမ်ားတြင္ ‘အမိႏိုင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ’ အနီေရာင္ ပိတ္စေပၚက စာတန္းႀကီးက ထင္ထင္ရွားရွား။
အုံ႔ဆိုင္းမည္းေမွာင္ေနသည့္ တိမ္တိုက္ႀကီးကလည္း မိုးဖြဲမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲက်ဆင္းလာသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အလံႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသား အလံသည္လည္း ေလထဲတြင္ တလြင့္လြင့္။

မင္းထက္စံ